U Salonu Muzeja savremene umetnosti Nikola Marković se predstvalja novom serijom slika i crteža koju ovom prilikom grupiše pod nazivom „Prizor“. Novom serijom radova Nikola Marković čini svojevrsni zaokret u svojoj slikarskoj praksi koji karakteriše interesovanje za figuraciju i pozivanje na primere iz istorije slikarstva.

Njegova prethodna istraživanja odvijala su se u najvećoj meri u polju apstraktnog slikarskog jezika bez direktne reference na određenu tačku iz kompleksne prošlosti slikarstva ili citiranja nekog od slikarskih uzora.  Marković se ovom prilikom okreće iskustvu firentinskog umetnika Đota di Bondonea i njegovom remek-delu, fresci iz kapele Skrovenji u Padovi, koja prikazuje scene iz života Hrista i Bogorodice (nastale 1303-1305. godine).

Minuciozno izučavanje Đotove slikarske metodologije koje kao polazište za izvođenje svojih slika velikog formata ovom prilikom Marković sprovodi, odlikuje atemporalni pristup. Markovića ne zanima kulturno-istorijska niti stilska specifičnost Đotovog slikarstva.

On pažljivom analizom Đotovog pristupa građenju prostora slike teži da otkrije jedan specifičan način mišljenja o slikarstvu koji je u isto vreme i moderan i klasičan. Marković anticipira linearnu perspektivu i zadržava plošnost slikanog prostora a narativnost kompozicije zasniva na diskretnoj dramatizaciji statično organizovanog mizanscena.